स्वदेशमा उद्यम गर्दै भविष्य बनाइरहेछन् केही पौरखी युवा

काठमाडौँ। बिहान अरुले हातमुख धुँदैगर्दा हर्क विकले रु दुई हजारको व्यापार गरिसक्नुहुन्छ । घरघरमा पुगेर ग्राहकलाई दूध पुर्याएर उहाँ कर्मस्थल फर्किनुहुन्छ । बुढानीलकण्ठ–६ मा गाईपालन र तरकारीखेती एकसाथ गर्नुभएका अछामका ३३ वर्षे विकलाई कृषि पेशा निकै फापेको छ ।

राजनीतिक र सामाजिक कार्यसमेतमा सक्रिय विक मेहनत गर्नेलाई अर्थोपार्जन गर्न विदेश जानुपर्दैन भन्ने लाग्छ । एक वर्षदेखि उहाँले बुढानीलकण्ठमा पाँच रोपनी जमिन भाडामा लिएर ६ वटा गाईसँगै तरकारी खेती पनि थाल्नुभएको हो । गाइपालनमा प्रशस्त आम्दानी हुने भएकाले उहाँले परिवारसमेतलाई यही पेशामा आबद्ध गराउनुभयो । सरकारी जागिरे उहाँकी श्रीमतीले जागीरै छोडेर विकको कृषि कार्यमा साथ दिनु थाल्नुभयो । “गाउँका बेरोजगार र विदेश पलायन हुनथालेका युवालाई आफ्नै कृषि फार्ममा रोजगार दिएकोछु,” विकले भन्नुभयो, “स्वदेशमा परिश्रम गरे आम्दानी गर्न कठिन छैन ।”

कृषि बजारमा थुप्रै सम्भावना छन् । बिचौलियाले किसान र उपभोक्तालाई ठगेका उहाँको गुनासो छ । यो बेथितिदेखि जोगीन विकले आफ्नै डेरीसमेत सञ्चालन गर्ने योजना बनाएको सुनाउनुभयोे । मल्टिभिजन एग्रोप्रडक्सन एण्ड सप्लायर नामको कम्पनी स्थापना गरेर उहाँले आफ्नै लगानीमा कृषिकर्म थाल्नु भएको हो ।

दोलखाका निकेश श्रेष्ठ अर्का उदाहरणीय युवा उद्यमी हुनुहुन्छ । श्रवण क्षमता कम भएका उहाँ कम्प्युटर इञ्जिनियर हुनुहुन्छ । विदेश जाने सोचमा रहनुभएका उहाँ आमाबुबाको सपना साकार पार्नेतर्फ लाग्नुभयो । नौ महिनादेखि उहाँले राजधानीमा ‘कफीसप’ सञ्चालन गरेर श्रवणशक्ति नभएकाहरुले पनि समाजमा केही गर्न सक्छन्भन्ने गतिलो दृष्टान्त प्रस्तुत गर्नुभएको छ ।

उद्यमी श्रेष्ठकी आमा सरुनाले उहाँलाई भाषामा र व्यवसायमा सघाउनुहुन्छ । “साथीहरू र आमाबुबाको उत्साहले कफीसप खोल्ने आँट गरेको हुँ”, श्रेष्ठ भन्नुहुन्छ, स्वदेशमा उद्यमी बनेर ठिकै गरेछु जस्तो लाग्छ ।”

महाराजगन्ज चक्रपथ घर भएका ३६ वर्षे विराज खड्काका ‘आई एम द गार्डेन र खड्का नर्सरी’ प्रमुख उद्यमस्थल हुन् । आमाले परम्परागत रूपमा सुरु गरेको नर्सरी व्यापारलाई उहाँले आधुनिकीकरण गर्नुभएको हो । सन् २०१२ मा उच्च शिक्षाका निम्ति बेलायत बेलायत जानुभएका उहाँ आमालाई व्यवसायमा सघाउन स्वदेश फर्कनुभयो ।

जिज्ञासु स्वभावका खड्काले एक दिन आमाले नर्सरीमा व्यापार गरिरहेको नियाली रहनुभयो । आमाले विरुवा हुर्काउन गरेको सङ्घर्षले उहाँलाई प्रेरणा मिल्यो । आमाको उद्यम फस्टाएको थिएन तर उहाँले काम भने जारी नै राख्नुभएको थियो । आमालाई सघाउन दृढ निश्चय गरेर तीन रोपनीमा सुरु गरेको नर्सरी अहिले २० रोपनीमा विस्तार भएको छ । एक लाख २० हजारका बेर्ना प्रत्येक महिना उत्पादन भए जुन चितवन, पोखरा, विराटनगर, झापा, धरान, भैरवाह, बुटवल, दाङलगायत सहरमा बिक्री हुने गरेका छन् । “यो व्यवसाय भनेको आजै रोपेर भोलि फल पाइहाल्छु भन्ने होइन,” उहाँले भन्नुभयो, “व्यापारमा सफलता हालिस गर्न धैर्य आवश्यक छ ।”